หรีด

เป็นดอกไม้ที่จัดแต่งขึ้นตามโครงรูปต่าง ๆ เช่น วงกลม วงรี มักมีใบไม้เป็นส่วนประกอบด้วย

ใช้เพื่อวัตถุประสงค์หลายประการ เช่น เคารพศพ ประดับตกแต่ง หรือทำเป็นมงคล (เครื่องสวมศีรษะ)

ต้นกำเนิด

พวงหรีดมีต้นกำเนิดอยู่ในแถบทวีปยุโรปตอนใต้ เริ่มจากการทำเป็นมงกุฎทองให้กับนักรบในยามไปออกศึก เพื่อเป็นเกียรติยศโดยแกะเป็นลายใบไม้และดอกไม้

และในยุคโรมันโบราณก็มีการใช้หรีดมาประดับศีรษะ โดยเรียกว่า ลอเรลหรีธ (laurel wreath) โดยใช้ใบไม้สานกัน

วัฒนธรรมการให้พวงหรีดถูกทำให้แพร่หลายมากขึ้นในเวลาต่อมาก ในยุคล่าอาณานิคม ซึ่งตรงกับประเทศไทยในยุคสมัยของรัชกาลที่ 5 

ไทยได้ค้นพบหลักฐานทางภาพถ่าย เป็นรูปดอกไม้จัดทรงคล้ายพวงกลม ประดับอยู่ที่พระเมรุของพระสนมเอกในรัชกาลที่ 4

ด้วยเหตุจาก การล่าอาณานิคมของชาติตะวันตกในเวลานั่น ทำให้เกิด คำเรียก "พวงหรีด" ที่มากมายแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศในวันนี้